Nieuws Inhoud

Zwarte Kunsten

Tatoeëren in het Westen is al lang verbonden met de donkere kant. Macabere beelden – grim reapers, grafstenen, schedels, enz. – is het brood en de boter van tattoo-ontwerpen. Terwijl een eenvoudige schedel en gekruiste knekels goed genoeg waren voor opa, willen mensen tegenwoordig de kruipfactor tot het uiterste opdrijven. Brian Kennedy uit Toronto, ook bekend als Sewp, kan de tatoeage leveren waar je donkere harten van gedroomd hebben. Zijn angstaanjagende ontwerpen hebben hem snel een reputatie opgeleverd als een meester van het macabere. We gingen zitten met Kennedy om te horen hoe het tatoeëren hem vond en wat hij de volgende keer wil tatoeëren.

Hoe was je opvoeding en hoe heeft het ertoe geleid dat je tatoeëerder bent geworden??

Mijn moeder kreeg me toen ze 21 was in een rare stad genaamd Brampton, Ontario, en ze deed alsof ze een absolute koningin was om me een goede jeugd te bezorgen. Ik was een schijtstudent omdat ik constant afgeleid was en aan het tekenen was. Ik dacht dat iedereen de hele tijd krabbelde. Elke keer dat ik een zieke film zag of een nieuwe band hoorde die ik leuk vond, voelde ik me altijd gedwongen om te tekenen. Het was alsof er iets uit moest komen, en de enige manier om dat te doen was door te tekenen. Ik kreeg als tiener de diagnose ADD en kreeg Adderall om mijn neiging om snel afgeleid te worden te beteugelen. Die shit veranderde me in een verdomde zombie en mijn vrienden en ik liet ze meestal als extase knallen als we ons verveelden, dus uiteindelijk geen erg bueno-situatie. Natuurlijk, ik werd niet afgeleid en ik heb veel gedaan, maar ik heb veel middelmatige dingen gedaan. In ieder geval van de drugs af waar ik kunst op maakte waar ik trots op was, zij het in een langzamer tempo. Ik heb mijn hele tienerjaren keihard gewerkt en tekende de hele nacht, ongeveer acht jaar en tot in de twintig. Uiteindelijk verhuisde ik naar Toronto voor de universiteit, stopte twee keer met werken en kreeg op mijn 24e een stage bij een kleine winkel in East End genaamd Elevated Ink..

Hoe heb je je huidige stijl van tatoeëren gecreëerd en welke artiesten hebben geholpen bij die beslissing??

Ik heb een raar probleem met de term ‘stijl’. Het impliceert dat een kunstenaar op één consistente manier van kunst maken is beland en voor altijd zo zal blijven. Voor mij is dat niet het geval. Sommige van mijn belangrijkste artistieke invloeden die met tatoeëren begonnen, waren illustratoren zoals Ralph Steadman, Gerald Scarfe, Mcbess en vooral Stephen Gammell – hij is de kerel die de boeken “Enge verhalen om in het donker te vertellen” illustreerde. Blijkbaar zijn die op scholen in het VK verboden vanwege de illustraties, maar we hadden ze in Canada en ik zou ze uit de bibliotheek stelen.

Ik werd ook veel beïnvloed door graffitikunstenaars. In het begin hield ik echt van straatkunst, maar al snel had ik het gevoel dat het de zwakste, meest pretentieuze versie van vandalisme op de verdomde planeet was. Juiste straat en trein graff, raw fuck you vandalisme is koning. Als ik brandblusserlabels op de voorkant van een designerwinkel zie, krijg ik het helemaal vast. Iets met de perfecte cocktail van adrenalinestoot en creativiteit gaf me echt de kick en ik vang tot op de dag van vandaag nog steeds tags. Toen ik begin twintig was, bracht ik veel slapeloze nachten door in de diepe Canadese winter om treinen en muren te schilderen bij -20 graden weer met handwarmers onder de verf..

Wat je aanspreekt aan vleermuizen, spinnen, donkere dames en andere macabere beelden?

Ik weet echt niet waarom ik me aangetrokken voel tot dit soort onderwerpen, maar ik heb griezelig altijd gelijkgesteld aan cool. Iets over scherpe en dramatische grafische kenmerken in ontwerpen trok altijd mijn aandacht. Tegenwoordig voel ik me aangetrokken tot een hele reeks stilistische benaderingen, maar binnen mijn eigen werk houd ik ervan om consistentie te behouden en tegelijkertijd mezelf toe te staan ​​om te experimenteren.

Hoe maak je vergelijkbare afbeeldingen op een originele manier opnieuw voor nieuwe klanten??

Er zijn letterlijk miljoenen referentiefoto’s die zich lenen voor geweldige tattoo-composities. Het is echt een kwestie van de grafische tools gebruiken om elke keer een nieuwe benadering te bedenken, zoals zwaar zwart ergens anders gebruiken, patroonwerk toevoegen, dieren opnemen, kromtrekken of smelten van aspecten van het ontwerp.

Waar hoop je in de toekomst meer van te tatoeëren??

Ik neig echt naar meer op patronen gebaseerd werk dat het lichaam aankleedt. Minder gericht op de beelden binnen de tatoeage en meer op het lichaam van mijn cliënt als kunstwerk.

Wat moeten onze lezers nog meer over jou weten?

Ik hou van samenwerken. Jij (de opdrachtgever) en ik, we zitten hier op hetzelfde speelveld. We zijn een team en we gaan deze shit uit het park slaan.